Buz Şiiri - Hakan Yıldız 3

Selam verir güneşe,
Başlar iken her güne.
Biraz olsun ısıtsın ister,
Hep olumlu şeyler diler.
Kalbindeki büyük boşluğu,
Kendisinden bile gizler.

Denizi ister her gün,
Deniz de onu.
İlk girince hep soğuktur ya deniz,
İçindeki soğukluğu unutur bir süre.
Ve tuzlu su iyileştirir ya yaraları.
Peki ya kalp yarasını?

Yalnız ise kalp, soğuktur.
Soğuk ise kalp, yalnız.
Kim söylerse aksini;
Hem yalandır, hem de buz.

Yolları hep uzundur,
Geceleri hep kısa.
Görünmez sanır kendini,
Sabahları aynaya bakmasa.
Bunalırdı herhalde soğuktan,
Kalbi bu kadar yavaş atmasa.

Gözleri kamaşır bazen,
Sıcak bir gülüş görünce.
Uzak sevgilerle avutur,
Mavi kalbini kendince.
Bir gün kendi güneşine kavuşacağına inanır,
Ufka kadar uzanan kara bulutlar gidince.

Yalnız ise kalp, soğuktur.
Soğuk ise kalp, yalnız.
Kim söylerse aksini;
Hem yalandır, hem de buz.

Hakan YILDIZ, Aralık 2010