Küçücük bir çocuktum, ruhum tertemizdi henüz.
Bilinmeyene yürüdüm, yorgunluğumla alay ettim.
Karanlıklara adım attım, çığlıkları gördüm, acıyı dinledim.
Aşk kuyusuna düştüm, alevlerle yıkandım, buzlarla kurulandım.
Nefret mağarasına girdim, acıktıkça insanlığımı yedim, susadıkça umutlarımı içtim.
Şansıma küfrettim, tüm kinimle haykırdım ıssızlığa.
Sonsuzluk ağacına tırmanırken tutunduğum dalı kırdım.
Boşluğa yuvarlanırken zebanilere selam verdim.
Ama...
Hiç kimseye söylemedim.
Hakan YILDIZ, Haziran 1996
Hakan Yıldız 3Kayıt Tarihi : 1.11.2010 19:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)