Büyüyoruz Çocuklar Şiiri - Melih Coşkun

Çocuklar büyüyoruz
Gittikçe kısalıyor gözümüzde
Çılgınca koştuğumuz sokaklar
Şimdi öyle yorgun
Şimdi öyle çaresiz
Nereye varacağını bilemeden yürüdüğümüz

Çocuklar büyüyoruz
Annemizin en sevdiği şarkıyı mırıldanırken
Sebepsiz yere doluyor gözlerimiz
Daha iyi canlandırıyoruz beynimizde
Nasıl bir şey olduğunu ayrılığın
Daha önce hiç gitmediğimiz şehirler tanıyoruz
Ve hasret çekiyoruz sevdiklerimize

Büyüyoruz çocuklar büyüyoruz
Acı çekmeye başladığımızda anlıyoruz bunu
Öğreniyoruz çaresizliğin yükünü tek başımıza taşımayı

Her yıl birkaç yüz daha eksiliyor eski fotoğraflardan
İsimlerini unutmaya başlıyoruz çocukluk sevdalarımızın
Artık daha iyi anlıyoruz
Neden boynu bükük gezdiğini insanlığımızın
Ve ne kadar kıymetli olduğunu her bir anımızın…

2004

www.melihcoskun.com