bilmediğim bir sokağın
köşesinden yakalardım
ayaklarıma kapanan hayatı
iki elim cebimde yürüdüm
işitmediğim bir söze çarpardı
kum tanelerim
babamın duruşuydu
sokağın ortasına diktiğim heykelim
bir ıslığın peşinde karardı gündüzlerim
her zamankinden daha ıssızdı
ilk adımımı attığım arnavut kaldırımlarım
sağanak yağmurlarını döktü gökyüzü
içini döke döke toprağa aktı kumpaslarım
baktığım her dik başlı tepe yeşildi
eteklerinde tutuşurdu ellerim
çoğu zaman eserdi
kuru gürültü de dağınık saçlarım
hangi vakit kalemi elime alsam
çizdiğim her resim şiirleşirdi
güneşi hep sol köşeye çizerdim
ışığı vurmadan mumun
kararttım günaydınlarımı
hiç unutmam bahçemdeki cenazeyi
bir yaprak üzerinde
biçilmiş kısa ömrün kurbanı kelebeği
o günden beri
inanmam gökkuşağının uğuruna
gözlerinizin çukurunu iyice açın
kapınızda bir ağustos böceği öldü
Kayıt Tarihi : 11.8.2006 10:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ama gökkuşağı umuttur görünce umuda kapılır tatlı bir mutluluk belirir gözlerde.......(bilmem bana öyle olur)
İçinde ki Çocuk hiç büyümesin çocukluğun hep güzelliklerle devam etsin
z...
köşesinden yakalardım
ayaklarıma kapanan hayatı
................
Ayaklarına kapanan hayat...
Oysa ben derim ki, hayat ayaklarımıza değil, bizler ayaklarına kapanıyoruz hayatın...
Git desek gitmiyor... gidelim desek izin vermiyor... her yerde emir onun..
Şiirin imgeleriyle konuşmuş yine.. Çok güzel
Kutluyorum
Sevgimle
tbrliyorum
TÜM YORUMLAR (15)