Sen, kıvırcık saçları engin denizler gibi
Bir mavi okyanus gibi dalga dalga aşk kokan kadın
Bakışlarında keskin bir donukluğa rağmen
Gülünce dudak kenarı arşa değen kadın
Sen gülünce deniz kudurur, güneş parıltısından utanırdı
Sen gülünce gönlümde bin ayrı çiçek açardı
Gönlümde bin ayrı diyarda binlerce güneş doğardı
Yanındayken ben benliğimi bulur ruhum etimden sıyrılırdı
Kelimeler boğazıma düğümlenir, cümleler bozunurdu
Mantıklı tek cümle dahi kuramazdım yanında
Ama sanki sen hepsini birden anlardın
Bir gelişin vardı ki güller sümbüller utanırdı
Gönlümde bin ayrı bahçede binlerce çiçek açardı
Öyle bir caka satardın ki gelişinle melekler bile kıskanırdı
Her gelişin bir gidişi de olur tabi
Ve en nihayetinde sen de gittin benden
Gitmek de ne gitmek ama görmeliydin
Sen gidince baharlar bile küstü bana
Gitmek fiil olalı böyle eylem görmemişti belki de
Ama bir gidişin bedeli çok ağır oldu bana
Gönlümde bin ayrı bahçe bini birden kül oldu
Bin ayrı diyara bir daha güneş doğmadı
Bin ayrı diyarda binlerce ayrı katliam
Bin ayrı bahçe şimdi bin ayrı talan
Bin güzel söz söylesen bini bir para etmez
Bin ayrı yâr da gelse bu gönül yine sevmez
Bir gönülde bin ayrı diyar bin ayrı bahçe
Bir gönülde binlerce virane
Şimdi koskoca bir gönül baştan başa harabe
Kayıt Tarihi : 7.8.2021 01:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (1)