Büyümeye dair Şiiri - Vahide Kalkan

Büyümek hiç de akıllıca değil.
Ağız dolusu gülmek dururken ağız dolusu öfkeyle karşılamak günü..
Sahi kan kusarken Kızılcık şerbeti içtim demek de büyümeye dahil mi?
Ne bileyim işte .. Büyümek hiç de akıl karı değil sanki.
Madem zamanın oyununu bozamıyoruz o halde içimizdeki çocuğu büyütmeyelim derim ben.
Duygularımızı saklamayalım mesela..
Çekinmeyelim...
küçük bir çocuk gibi acımasız olalım duygularımız dile geldiğinde basit cümleler kuralım.. Seni seviyorum ya da sevmiyorum ..
Duygulardan bahsederken sahici olalım çocukluğumuzda ki gibi..
Güzel olanı söyleyelim hadi haykıralım sustuklarımızı...
Oyuncağı kaybolan küçük gibi ağlamayalım bir köşede...
Arayalım bir yerlerde rastlarız belki kaybettiğimiz masumiyetimize ya da en derinlere sarıp sarmaladığımız duygularımıza.. Kim bilir belki de daha fazla kanamasın diye unuttuğumuz yaramıza.
Velhasıl kabuk bağlasın diye müebbet karanlığımıza tutsak olan en derin yar'alarımızı aramaktan vazgeçmeyelim...