Büyüme Lütfen Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Gel bakalım, ufaklık…
Anlat, derdin ne?
Öyle ayakta kalma, otur.
Kendin küçüksün ama
Büyük büyük anlat bakayım,
Nedir bu hallerin?
Pek bir geveze,
Pek bir şımarık oldun…
Neden?

Ama bir şeyi itiraf edeyim mi sana?
Çok hoşuma gidiyor bu hallerin.
Oysa gülmek sana ne çok yakışıyormuş…
Unutmuşum.

Haklısın, çok kırdım, çok incittim seni.
Ama artık bitti.
Bak, avuçlarımda çiçekler,
Bak, gözlerimde yarınlar,
Elimde boya tenekesi…
Hadi gel, boyayalım dünyayı seninle!

Ayrılıkları pembeye,
Hüzünleri maviye,
Aşkı kırmızıya,
Ve gözyaşını beyaza…
Rengârenk olsun dünya!
Çizelim her sokağa, her caddeye
Taşlarla kareleri,
Sek sek oynayalım!

Sonra kör olsun ebeler,
Dönsün dolaplar,
Yağ satalım, bal satalım,
Çocukluğumuzun dibine dibine kaşık çalalım!

Sonra ben, kollarımda uyutayım seni,
Saçlarını okşaya okşaya…
Sana mutlu sonla biten masallar anlatayım:
Gargamel yemesin Şirinleri,
Kel Oğlan alsın padişahın kızını,
Kırk gün kırk gece düğün kurulsun,
Pamuk Prenses hiç uyumasın…
Masalları yeniden yazalım!

Rapunzel’in saçlarına tutunup
Gir yüreğime,
Bal kabağından arabamızla kaçalım Azman’dan
Ve dilek tutalım…
Kayan bir yıldızı kulağından yakalayıp
Sonsuza kadar çocuk kalalım!

Büz dudaklarını,
Bağla kollarını,
Vur ayaklarını yere, sert sert!
De ki:
“Banane, banane!
Mutlu olacağım!”

Ben diyemedim…
Sen de çocuk,
Büyüme!
Büyüme lütfen…
03.03.2025 15:48