Buyulu Sehir Şiiri - Muzaffer Aris Paris

Bu sehir
Bir masal,
Bir ruya,
Ve bir dus gibi,
Yasama daha çok,
Bagladi beni…

o
Benim için,
Anlatilmasi guç,
Tasviri zor,
Soyut bir resim gibi adeta.
Ve
Desifre edilmesi
Elde olmayan,
Bir masal gibi
Sihirli,buyuleyici,
Ve efsanelerle dolu…

Bana
Oyle geliyor ki,
O essiz gucunu,
Dayanilmaz kudretini,
Homeros’tan,Xénophane’dan,
Yada Platon’dan
Aliyor..

Ve,
Ben onu dusundukçe,
O beni buyuluyip…
Afsunluyor sanki…
Onun kasveti,
Ve buyusuyle,
Mitolojiden antik çaga,
Oradan ortaçaga,
Ve barok donemini geçerek
Moderniteye Ulasiyorum sanki…
Sonra rasyonal oluyor
Her sey
Irrasyonal içinde…

O
Estirdigi guçlu ruzgariyla,
Sanki uzay çagindaki
Fuzeler gibi,
Uzaklara,
Gogun sonsuz uzakliklarina,
Firlatiyor beni

Sonrada, ben onun ruzgariyla
Bir baris guvercini gibi,
Okyanuslari asarak,
Bir kitadan digerine,
Kanat geriyor
Ve uçuyorum…

Kendimi bir an,
Afrikanin orta gobeginde,
Patrick Lumumba ile,
Bazende Guney Afrika’da
Mandela ile,
Ve
Bazende Bolivya’da
Che ile,
Sohbette hissediyorum…

Bu sehir bana
Ozgurlugu,
Ve sinirsizligi çagristiriyor sanki…
Ve
Yalnizca bir ulusun degil,
Bir çok ulusun proleterlerinin,
Kardesçe yasadigi,
Ve
Din’in,
Ve
Rengin,
Vede
Milliyet’in,
Onemtasimadigi,
Kozmopolit,
Bir “Komun”sehrini,
Animsatiyor…