Büyülü Gözler! Şiiri - Ahmet Doğan Konya

Bir bakışı götürüyor beni
Sevgi bahçesinin
El değmemiş,
Masum kokulu çiçeklerine
Mıknatıs desem...
Değil ki!
Ama çekiyor beni
Bağlıyor kendine
Aheste, aheste...

O gözler ki...
Bir noktaya dikilmiş
Bir çift mercek sanki
Yakıyor baktığı yeri
Delik deşik ediyor kalpleri
Karşı koyulmaz bir bakış
Kamaştırıyor gözlerimi
Titriyor ellerim
Çarpıyor kalbim
Ve maalesef ki...
Etkisindeyim!

Olmaz demeyin
Oluyor işte
Seviyor kaskatı yürekler bile
Sevgi acısından nasiplenmiş
Çilekeşler bile
Atıyor kendini
Veriyor kalbini
Sonunu bile bile
Sebebi...
Bir çift büyülü göz,
Sevgiye davet eden,
Sevgiye susamış...