Büyülü Acı Şiiri - M İhsan Özsoylu

Güzel bi gündüz ve biz güzel bi gündüzde gezme ihtimalimiz üzerine planlar yapardık isterdik yaşadığımız şeyin güzelliğini güneşle parlatmak bulutlu günlerde bile güneşli dakikalar geçirdiğimiz olurdu zaman zaman yağmur yağdırırdı gönlüme gözlerin ara ara şimşek çakardı üzerime, ayak parmaklarımdan, saçımın en uç teline,titretirdi beni sen yapan beni seni ben yapan büyüye duacı olur o zevk veren yaşarken canımı yakan, canımı yaktıkca dahada dahada o zevkli acıyı çekme uğruna yanmayı göze alırdım sadist bedenime günahkar ruhum eşlik eder, gözbebeklerime çizdiğim sen fügürü bir an olsun ayrılmazdı baktığım heryerde güzel bir ışık yıllardır ışık görmemiş içimi aydınlatmaya yeter nitelikte sadistce, acılı, kanlı, danılmaz ama zevkli aslında tarifi değil mi kimisine göre aşkın aslında aşk birileri ve biri tarafından gizlice istesede istemesede ensesine yazılmamışmıdır yaşadıgını sandığın tüm karışık duyguları kaymetmenin verdiği o inanılmaz acıyı yaşayınca anlamazmısın elinde olanların değerlerini anlama çabasına girer arebesk bi acı çekmezmisin yada boş bi banka bakıp hatırmazmısın onunla hep geçip gittiğin ama o bankı hiç fark etmediğin aslında senin için değeri olmayan o bank o bank ki canını yakar giden sevgili kadar ve anlaya durursun susarsın belki iki damla yaş süzülür ama yanar tutuşursun işte o an yüzüne sevgilinin o bilmediğin cennet kokusu vurur lakin bilmezsin bilemezsin yanarsın ama hiç ölmezsin hep yanarsın yanarsın...