Çıkın yüzlerinizden Şiiri - Refik Yeşil

avlularda oyunlar oynanırken
uçurulur uçurtmalar evlerin arka bahçelerinde
pencerelerinden baktıkça kuş olmak ister yürek
gökyüzü sonsuzluğundan çekip alacakmış gibi güneşi.

daha önce hiç soğumamıştım kâğıttan kalemden.
şeytan sessizliği ve cadı bakışlar etrafta:
önce ben kapamalıyım gözlerimi
gökten düşerken akıl
siyahıdır hep uçuşanı sağda solda
resim yapacak ne renk kaldı ne de yaprak.

ve kutsal kitaplar!
kendince okudu birileri kelimeleri
akıl cenazeleri kaldırılırken bakar posalar peşi sıra
bahçelerinde uçarken hala uçurtmalar.

hangi oyunlar oynanır başka, soğudum kâğıttan kalemden.
toplanmış yüzler meydanlarda, kimin ki kızarır?
asıl sokaklarında cesaretini yitirmiş insanları düşünürüm.

özenerek yaratmıştı Tanrı insanı...
ne çokları kaçtı kendinden
ne çoklarında kolaylaştı düşler
çarşı pazar tezgâhlarından sonra
toplanmış posalar. diren sen yine de yüzüm.

asıl sokaklarında cesaretini yitirmiş insanları düşünürüm.
siz de çıkın kitap sayfalarından, çıkın yüzlerinizden.

Bursa - 10.04.2017