Anladım ki herkes kendi doğrularının ve yaşantılarının içinde yalanı yaşıyor. Asla değişmeyecek, asla vazgeçmeyecekler. Ne tuhaf ki dönüp dolaşıp aynı şeyleri yaşıyorum şaka gibi. Sessizce ve yavaşça çekiliyorum kendi karanlığımın yalansız saflığına etrafımda inandığım ya da inanmaya başladığım her güzel duyguyu kör bir kuyuya bırakıp arınmalıyım ne zaman dönerim bilmem tek kişilik sadece gidiş en büyük yolculuğum başlamak üzere.
~oya erzurumlu~
Kayıt Tarihi : 13.12.2022 16:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!