Büyük Taarruz.. Şiiri - Semih Batman

Sabah beş otuzdu..
Kahraman Türk topçusu dövüyordu
Kabus gibi çökmüşlerdi sabahın ilk ışıklarında
Düşman mevziilerinin üstüne..
Ayaklarında çarıklar vardı ama süngü gibi parlıyordu gözleri
Yaşadıkları bu topraklar için aileleri için aslanlar gibi
Yürekleri ile savaşıyorlardı.

Analar kadınlar bacılar kucaklarında bebeleri ile
Mermi taşıyorlardı yiyecek taşıyorlardı cephedeki erlerine..
Gıcırdayan kağnı tekerleklerinin peşinde hiç umursamadan sızlanmadan..
O analar o bacılar neler hissettiler neler yürekleri vardı nasırlaşmış
Yürekleri vardı teslim olmayı asla kabul etmeyen.

Süvariler saldırdılar yalın kılıç adeta uçuyorlardı dörtnala kara bulutlar gibi
Çökmüşlerdi düşmanının üstüne aman vermiyorlardı..
Kaplamıştı Afyonu kaplamıştı Sincanlı ovasını toz duman
Kim durabilirdi bu yiğitlerin bu aslanların önünde
İnanarak savundukları bir vatan vardı korkusuz tertemiz yüreklerinde.

Her gördüklerinde silahın gezini bastıklarında tetiğe
Arkalarında eş çocuk analarının babalarının bacılarının
Gözlerini gördüler…kırılan onurlarını da öyle..
Gün hesap günüydü kimdi bu düşman ne arıyordu vatanlarında
Yemin ettikleri namusumuz dedikleri bayrakları vardı önlerinde
Yarı aç yarı tok olsalar bile yürüdüler yürüdüler düşman üstüne.

Onlar Mustafa Kemalin askerleriydiler onlar bağımsızlığın onlar
Onurun onlar vatanın kurtuluşun aslan yürekli sadık bekçileriydiler..
9 Eylül günü Afyondan sel gibi akan kahramanlar kucakladılar İzmir’i..
Kemalin emri yerine gelmişti..
“Ordular İlk Hedefiniz Akdenizdir İleri”
Ve dediği gibi olmuş geldikleri gibi gitmişlerdi dökülmüşlerdi bir Eylül günü
Güzel İzmirin körfezine..
Kurtuluşta Mustafamın Kemalimin Atamın imzası vardı
Ona inanmış aslan yürekli bir ordusu ona inanmış
Gökyüzüne elleri uzanmış dualar eden milleti vardı ardında.