Yüzü kızarmadan edebi arı,
Çöplüğe atan da büyük şairmiş.
Dört yana çevirip tezekten suru,
İçinde yatan da büyük şairmiş.
Unutmuş vefayı, bilmez hitabı,
Maraba sanıyor dostu ahbabı.
İki yüz şiirden on dört kitabı,
Çıkarıp satan da büyük şairmiş.
Paslanıp çürümüş aklının teli,
Gözleri görmez de sever güzeli.
Kaç kere eğilip öptüğü eli,
Tükürüp tutan da büyük şairmiş.
Haddini bilmemek en büyük ayıp,
Verdiği sözlerden bir anda cayıp,
Karpuz deseninde kabak boyayıp,
Vitrine katan da büyük şairmiş.
Karakoç ustadan bir anlam çalan,
Yazdığı serbeste anlamı alan,
Dostların hakkında bin türlü yalan,
Söyleyip yutan da büyük şairmiş.
Dedim başka yerden ününü dilen,
Başına yıkılır yalandan kalen.
Sinek olduğunu aklından silen,
Devlere çatan da büyük şairmiş.
Ayağı altında gezdiği devi,
Kızdırıp yıktırır kurduğu evi.
Kokuyu tanımaz burnunun yivi,
Çamura batan da büyük şairmiş.
Kayıt Tarihi : 30.1.2011 22:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dostlar. Şiir için beni kınamayın lütfen. Açıklamayı okursanız hakettiğini anlarsınız. Abdurrahim Karakoç, Mustafa Ceylan, Ekrem Yalbuz, Mehmet Nacar, Tamer Abuşoğlu, Sabit İnce, Abdulhadi bay, Tamilla Aliyeva Abbashanlı... gibi değerli ustaların yazdığı Kumru edebiyat dergimize tezekten kale diyen ve kendisinin büyük şair olduğunu iddia eden, beyni bitlenmiş birine yazıldı bu şiir.
TÜM YORUMLAR (12)