Büyük Ortadoğu Şiiri - Tolga Sönmez

Dimdik duruyor karşımda
Kadehler ardı ardına boşalırken şafak sökmek üzereydi.
Dimdik duruyor karşımda,
Az ötede hummalı bir sohbet nihayetleniyor.
Uyanıkmıyım uykudamı bilmiyorum.
Etrafımdan dolaşın dostlarım,
Girmeyin sınırlarıma,ufacık dünyamda bibaşıma,
Ve belki emekleyerek yaşıyorum ben.
Hep dimdikdi zaten
Şimdi, dün, yada daha önce
Resimden taşıp rüyalarımda silkelerken
Öfkeyle karışık anlattı durdu geleceği.
Tamda söylediği gibi şekillenirken herşey
Elim Güneşin hep doğduğu yere dokunuyor
Bu kusursuz hikaye hep aynı sonu buluyor.
Kirlendik mi? kirlettikmi nedir.
Sevdikmi? nefretmi ettik acaba
Dünya yuvarlağında yitirirken yağmuru
Yengeç dönencesinde bir bebek büyüyor.
Beraberinde umut ardı sıra karanlık geliyor.