Büyük Mutluluk Şiiri - Reyhan Akdeniz

Hiç büyük mutluluklarım olmadı benim
Kıyılara vurmuş deniz kabuklarından küçük mutluluklar biriktirmeye çalıştım hep
Sonbaharda yere düşmüş çıtırtılı yaprakların sesiyle uyanırken
Güneş vurmadı hiç evimin pencerelerine
Rüzgar sevdiklerimden selam getirmedi bana
Martılar süzülürken inceden gökyüzüne doğru
Şarkılarını bir sefer olsun benim için söylemediler.
Çiçekler sabahın ilk ışıklarıya güneşe dönerken yüzünü
Saatlerce yaparaklırını bekledim açsın diye
Güneş batarken dağların ardında
Kızılın güzelliğini yaşamak istedim doyasıya olmadı
Seyredemeden kayboluverdi güneş
Gecenin sessizliğinde yine kendimle başbaşa kaldım
Ne duvardaki resim konuştu benimle ne de yalnızlığım
Masamın üstünde her gece dinlediğim saatimin tıkırtısı
Vazomda bir zamandan kalmıa kurumuş tek bir gül
Öylece dalıp giderken boşluğa
Yine güneşsiz bir sabaha uyanacağımı bile bile kapandı gözlerim.