Büyük Bey + Şiiri - Mesut Özünlü

Büyük bey yine, kendi deyimiyle
“Yüz vermedi” bana
Doğruca büyük adamların
Yanına gitti, uğramadı benim gibi
Yüksek makamlara
Çıkamamış garibana

Ben de ona dedim, bırak bunları!
Bırak kardeşim… Bir tavuk kadar
Ne yaşar ne yaşamayız
Şu ölümlü dünyada

Ah büyük bey! Hey yavrum hey
Senin gibi nicesini büyüttü
Bu dünyada analar… Ve onları
Eninde sonunda, un gibi öğüttü
İnsan kokan topraklar

Hayır! Hayır, Büyük Bey!
Büyüklük O’na mahsus
Sen değilsin sahibi o küçük dağların
Bir gün gelir, çözüldüğünü görürsün
Dizindeki bağların

Doğal ol dostum, bırak gururu
O, şeytanın, bıyık altından sana
Gülerek giydirdiği kirli bir urba
Bir gün ekmek olmasa, aç kalırsın
Tüter gözünde, bir tas çorba
Acizsin, bunu unutma! Başın ağrısa
Muhtaç olursun küçücük bir hapa

Hayır Büyük Bey, geç artık bunları!
Bu dünya bir Tanrı malı
Bundan böyle insan olan,
Dahası ishal olan
Hava atmamalı… Şayet atarsa
Bir gün havlu attırırlar ona,
Bunu hiçbir zaman unutmamalı...

Ankara, 14.11.2010