Önce gölgemi gördüm, sordum ona: “Sen nesin? ”
Dedi: “Düştüğüm yerin sahibiyim, ben benim.
Sonra kendime sordum: “O ben ise sen nesin? ”
Dedi: “O ben değildir, esas ben olan benim.”
Sordum ki: “Gölge neymiş? ”
Gölgeme girdim baktım asıl sandım kendimi,
Aslıma baktım esas gölgede buldum kendimi.
Anladım ki gölgemin aslı da gölge imiş.
Sordum ki: “Asıl neymiş? ”
Aslıma girip baktım; asıl değil fasılmış,
Hayatımın hayatı, hakikat-i Asıl’mış.
Anladım ki her şeyin aslı O Hüve imiş.
Sordum kendime: “Neyiz? ”
Ezelden ebedlere taradım zamanları,
Ayan-ı Sabite’de yaşadığım anları.
Bildim: Asıl’dan gelen en önemli gölgeyiz.
Sordum kendime: “Kimiz? ”
Yansıyanlara baktım Asıl’dan gölgelere,
Her biri yansıyordu Hüve’den enelere,
Bildim: Ağaçtan çıkan en harika meyveyiz.
Sordum ki: “Nereliyiz? ”
Ülkeme dönüp baktım açıldı mensubiyet,
Ebedler ülkesinden göründü tabiiyet.
Bildim ki: O Asıl’dan türevlenen bireyiz.
“Nereye gideceğiz? ”
Baktım ki, ebedlere; perde gabya gömüldü,
O Asıl’ın tarifsiz Sonsuz Nur’u göründü.
Bildim: O Nur’a geri dönecek gölgeleriz.
(8. Ekim. 2006 – İzmir)
Ali OskanKayıt Tarihi : 8.10.2006 03:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

kalemin daim olsun derim
muhabbetle
güzeldi
tebriklerimle...
Varlığı aradım yokun hiç’inde
Hiçlikte dolaştım kendimi buldum
Kendimi kaybettim senin iç’inde….
diyeceğim haddim olmayarak
selamlar
saygılar ile
TÜM YORUMLAR (4)