uzanmış bir insanın tomurcuklarında güllenir günüm
gökkuşağına kuşak bağlar bağımsız bağlanışlarımı
ben dağım,ben ağım,ben köküm soyut buluşmalara
aşk yuvası yapabileceğin dal ol kallarımda
Ben-ile sendeki BEN arasında benim kanar
sen ile sendeki sen arasında gönül ocağım söner
Varlığın var değil,yoklar beni şobelendiğinden beri
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla