Büyüdüm Şiiri - Adem Ulutaş

Tahtadan kılıcım söğütten yayım
Destanları duya duya büyüdüm
İslenir ateşte demlenen çayım
Koyun kuzu yaya yaya büyüdüm

Çember çevirerek yokuşlar indim
Topacı en iyi döndüren bendim
Kendime oyuncak yapardım kendim
Pancar, kabak oya oya büyüdüm

Doldurur çimerdim toprak havuzu
Su altında soğuturdum karpuzu
Görmedim ki yeyim kiviyi, muzu
Dağda kangal soya soya büyüdüm

Sicimle Sallanguç kurardım dala
Boz eşeği koğdururdum dörtnala
Davar itlerini seslerdim yala
Çocukluğa doya doya büyüdüm

Yapardım mallara tımar, kaşağı
Gece dam kürürdü mahle uşağı
Ana yol üstünden yokuş aşağı
Kışın kızak kaya kaya büyüdüm

Ayakkabım lastik dırıldan içlik
El öper bayramda toplardım harçlık
Nasıl geldi geçti çocukluk, gençlik
Günü, ayı saya saya büyüdüm

Neler verdi neler öğretti zaman
Bey sanırdım lakin el imiş yaman
Kazandığım tecrübeyi bir tamam
Dağarcığa koya koya büyüdüm

Her mevsimden ayrı ayrı tat aldım
Meşakkatten ne usandım ne yıldım
Tipide, borada, soğukta kaldım
Adem der ki buya buya büyüdüm