Büyüdüm Şiiri - Halil Kesken

Kaşları kemandı, gözleri boncuk
Dünyayı yaşanır görmüyor artık
Senin tanıdığın o küçük çocuk
Gülücükler atıp durmuyor artık
Toz pembe hayaller kurmuyor artık

Saçları kar yağmış bir tepe gibi
Gözleri sel gelmiş bir dere gibi
Ömrünce yakmışlar bir çıra gibi
Zorluklara karşı durmuyor artık
Toz pembe hayaller kurmuyor artık

Yaşamaktan bıkmış, kalmamış hali
Ne uçuk bir tavır, ne kavak yeli
Engeller durdurmuş bu büyük seli
Kıyısına dalga vurmuyor artık
Toz pembe hayaller kurmuyor artık

Kalbi isyanlardan bıkmış onunda
Ne aşk, ne dostluğu gitmiş yolunda
Yaşama hevesi bitmiş sonunda
Sevmeye kendini yormuyor artık
Toz pembe hayaller kurmuyor artık

Yalan söyleyeni asla sevmezdi
Doğruluktan başka birşey bilmezdi
Çocuk kalmak için neler vermezdi
Geleceğe güven duymuyor artık
Toz pembe hayaller kurmuyor artık

Bükülmezdi onun demir bileği
Yalnız sevgi idi bütün dileği
Çoktandır anladı acı gerçeği
Her sözde yüreği vurmuyor artık
Toz pembe hayaller kurmuyor artık

En çok inandığı tutmaz sözünü
Çoğunun gururu sarmış özünü
Yaşadığı aşklar açmış gözünü
Her güzele gönül vermiyor artık
Toz pembe hayaller kurmuyor artık