Artık büyüdüm. Canımı yakan insanların peşinden koşardım. Artık koşmuyorum. Gitmeyi göze alabilen hiç kimse için kılımı kıpırdatmıyorum. Filmler duygulandırmıyor, insanlar üzemiyor, bencilleştim. Duygularımı kaybettim belki, kim bilir. Sabahları mutlu uyanıyorum. Geceleri huzurla uyuyorum. Pişman olduğum şeyler yaşamıştım. Artık pişmanlık nasıl bir şeydi hatırlamıyorum. Neden mi? Çünkü birinin ne zaman gitmemesini istesem, gitti. Çünkü benim yarım bıraktığımı, hep bi başkası tamamladı. Çünkü birine ne kadar çok değer verdiysem, o bana hep sırtını döndü. bu dünyada tek bir dilek hakkım olsa hiç birşey hissetmemeyi dilerdim diyordum ama buna gerek kalmadı sevdiklerim ve değer verdiklerim tüm hislerimin içine sıçtılar. ve hepimize geçmiş olsun. hissizleştim. İster istemez bir süre sonra hissetmemeye başlıyorsun mesela.. Ne olursa olsun düşmeyeceğini, kim olursa olsun seni düşüremeyeceğini anlıyorsun.. Katlanamam dediğin şeylere katlanıyorsun.. İnsanları ve söylediklerini o kadar çok umursamıyorsun ki bir süre sonra.. Tepki bile vermiyorsun.. Kimseye bel bağlamamayı öğreniyorsun.. Birileri ölse bile bir şey hissetmeyeceğini düşünüyorsun.. O çok sevdiğin, çok bağlandığın insanı birileri sahiplense de ağlamıyorsun, gitse de ağlamıyorsun.. Değer verdiğin şeyleri kaybedince içinden hiçbir şey kopmuyor mesela.. En kötüsü de bir şeylerden, birilerinden nefret bile edemiyorsun.. Boş gözlerle olan biteni izleyip arkanı dönüp gitmeyi öğreniyorsun.. ve zaten kaybedecek bir şeyin kalmayınca, ne yaptığının da bir önemi kalmıyor. Çok değişiyorsun sonra. Aynada gördüğün yüzü bile tanıyamaz hale geliyorsun. ben değiştim biliyorum. sanki başka bir adammışım gibi geliyor bana da bazen. en sevdiklerini bile kırmaya başlıyorsun istemeden. Kimin ne dediği umurunda bile olmuyor. Özlemlerin artıyor, geçmeyen geceler başlıyor. Gelmeyen bir gideni beklemekten yorgun düşüyorsun.Sürüklenip duruyorsun içine düştüğün boşlukta. Son bir umut, son bir yardım eli bekliyorsun, tekrar yüzüne kapanıyor bütün kapılar. Git gide dibe batıyorsun sonra. Bir kere düştün mü, bir daha çıkışın olmuyor. Aldığın nefesi vermek yerine, yutuyorsun. o düştüğün dipsiz kuyularda yaşam mücadelesi veriyorsun, çıkmak için çok uğraşıyorsun bir yerden sonra gücün tükeniyor.. o dipsiz karanlık kuyudan bir umut ışığı göremeyince vazgeçiyorsun o yaşam savaşından..kendinden bile vazgeçiyorsun..
‘Kaybedecek bir şeyin kalmayınca, ne yaptığının da bir önemi kalmıyor..’
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
