Büyüdük Ve Kirlendik

"Yüzümün kırılıp gözyaşlarımın tuzla buz olduğu anların birinde fark ettim, çocuk kalmanın en büyük mutluluk olduğunu. Oysa hep bir an önce büyümek istemiştim.
Bir gecede büyümekti tek hayalim.

Mevsimler aylara, aylar yıllara, yıllar duygulara evrilirken büyüdüm.
Ve anladım ki, büyüdükçe kirlendim. Önce ellerim kirlendi, sonra dizlerim, sonrada yüreğim.
Şimdi yıkasam da geçmeyen lekeler taşıyorum.
Deterjanım mı kötüydü, yoksa kaderim mi?
Bunu bile anlamadan geçiyor yıllarım.

Meğersem büyümek kanamakmış. Ellerim, yüzüm, yüreğim ve gözlerim kan çanağına döndüğü gün anlamıştım.
Hiç beyaz gömleği olmayan bir kızım şimdi.
Beyaz giymeyi de pek beceremeyen. Oysa saflığın temizliğin simgesi idi bende beyaz renk.
Şimdi avuçlarım siyahtan evrilen grilerle dolu.

Çocukken renklerle oynamak ne kadar da zevkliydi.
Yüzümüze, elimize bulaştırır hatta arkadaşlarımızın burnuna sürerdik.
O zamanlar kimse kimseye kızmazdı.
'A, üstümü boya ettin' diye döke saça oynardık.
Şimdi ne kadar yıkasak da çıkmıyor vicdanımızdaki boyalar.

Bazen diyorum keşke hiç büyümeseydim. Düşünce kanayan dizlerim olsaydı.
Ama yüreğim kanıyor.
Bantlarda fayda etmiyor artık.
Delik büyük, yama küçük misali.
Ansızın açılan delik miyiz, yoksa yama mı?

Dikiş tutmayan çocukluğum, kapı eşiğinde kanarken.
Diktiğim ipliğe mi suç bulayım, yoksa dikmeyi bilmeyen ellerime mi?
Annemin elimden alıp tekrar tekrar diktiği çorap değil ki geçmişim.
Utana sıkıla parmaklarını gizleyen çocuk yanım kaygılı.

Kızıl saçlı psikoloğum, bir iki üç desen insen çocukluğuma.
Bende orada kalıp hiç çıkmasam olmaz mı?
Çocuk kalamaz mıyım?
Dudaklarımı büyük, kollarımı birbirine kenetleyip iki ayağımı yere sert sert vursam, döner miyim çocukluğuma? Söyle, çocukluğumu satınalabilirmiyim?
Yeniden yeniden çocuk olabilirmiyim,
Söyle... 07.05.2024 13:45