Çocukken herbirimizin büyük ve rengarenk hayalleri vardı belki de,
Belki de hayal kuramayan ,hayal kurmaya dahi imkânı olmayan çoçuklardandık..
Büyüdük..!!!
Yaş aldık...
Uzadık, belki genişledik..
Gökkuşağımızdaki renklerden yavaş, yavaş sıyrıldık...
Hayallerle Hayatların renklerini aynı kareye sığdıramadık...
Defalarca sendeledik..
Defalarca yenildik ,gerçek denen düşmana..
Yorulduk ,yıprandık ..
Heryanımız göze mühürlü yaralarla doldu..
Iyyim dedik ..
Iyyim ..
Gülümsedik her defasında ,siyah beyaz bir hayat nüshasında umuda tutunurken..
Iyimiydik..
Hayallerimizin tüm renklerini bir siyaha teslim ederken sahiden iyimiydik..
Yoksa bir umudun beyazlığımıydı bize ,yeniden renklere tutunabilme gücünü fısıldayan..
Hayallerimizi sorgusuz teslim ettiğimizde hayata..
Yenilgimizmiydi yaşamak sadece...!!!!!
....
m.z
Kayıt Tarihi : 10.12.2023 18:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mira Zeyno](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/12/10/buyuduk-iyimiydik.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!