Çok Çocukken Şiiri - Abuzer Güneş

Dikenlere basa basa yaşadık hayatı
Birilerinde bulurduk hep nedense kabahati
Oysaki daha kaldırmadan önümüzdeki taşı
Düşer ağlar, kırardık başı

Ekmeği bölüpte verirlerdi önümüze
Çocuk deyipte güvenmezlerdi sözümüze
Oysaki bir baksalardı yüzümüze
Bulaştırmazdık her şeyi yüzümüze gözümüze

Sabaha karşı bir vakit kalkar ağlar
Akşama doğru her vakit pencereden bakardık
Her şeyde bir kabahat arar
İlk baharını görmemiş bir yaprak gibi sarardık

Çok çocukken birden büyümüştük
Hiç emeklemeden yürümüştük
Büs büyüyünce eğilmez sanmıştık
Hep bir bahaneyle kendimizi kandırmıştık.