Büyü'lü Zamanlar

Çocuklar büyüyor…
Güç-bela sokaklarda eriyen kar suyu gibi geçiyor zaman…
Çocuklar hep gülüyor,
Gülmek güzel de çocuk ölmek insanı en çok ürkütüyor.

Mevcut ne kadar ölüm çeşidi varsa
Hiçbiri çocuğa yakışmıyor…
Bildiğim ne kadar takvim türü varsa;
Hicri-miladi-güneş,
Aklıma gelen gelmeyen…

Hepsinden aynı hızla geçip gidiyor zaman…

Ne kadar atasözü varsa zihnimi işgal eden,
Hiçbiri işime yaramıyor:
Zaman geçiyor…

Tanıdığım çocukların hepsi büyüdü neredeyse,
Delikanlı – genç kız oldu her biri,
Kimi evlenme çağında.

Beni bu denli kedere salan onların büyümesi mi?
Yoksa bu gerçek karşısındaki yaşlanma orantım mı bilmiyorum?

Tek bildiğim
Kimliği bana emanet bir çocuğu
Yıllardır içimde taşıyorum…

Çocuklar büyüyor…
Bilmiyorlar ama büyüdükçe insan
Her yıl biraz daha çok üşüyor…

21 Eylül 2006 / 15:38
İstanbul / Haznedar