Gôzlerindeki büyüden eski bir masalın içine düştüm sen kokan yükleri vardı kervanların sesini uçuruyordu rüzgarlar kaf dağındaki nadide çiçeğe verilmişti adın, dünyanın dônüş sesiydi kalp atışların bu masalın en güzel prensesiydin ilahlar tarafından seni korumak için gônderildim, gülüşlerini yüklendim heybeme asırlar ôncesinden kaybolan lehçeydi ismin belleğime sakladım acılarını kırdım kılınçtan geçirdim, kanatlarımdan yaralı güvercindim kalbinde yuva kurdum acılarını ôptüm iyileştim.
Erol ÇolakKayıt Tarihi : 26.1.2024 01:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erol Çolak](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/01/26/buyu-138.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!