Bütün Öfkem Kendime Şiiri - Güven Tekin

Buda yapmaz dediğim, kim varsa,
Herşeyi yapıp, birşey olmamış gibi davrandı.
Benim ne düşündüğüm, kimsenin umrunda olmadı.
Bütün öfkem, kırgınlığım, kızgınlığım kendime.

Kimsenin suçu yok, ne olduysa, ne yaşıyorsam, hepsi benim suçum.
Kendimden çok, herkese değer verdiğim için.
Güvendim, inandım, her seferinde yanıldım.
Bütün öfkem, kırgınlığım, kızgınlığım kendime.

Olanlara ben izin verdim, şimdi kimseyi suçlayamam.
Yaşadıklarımı, sonuna kadar hak ettim.
Kendim izin verdim, kahrınıda kendim çekiyorum.
Bütün öfkem, kırgınlığım, kızgınlığım kendime.

Hiçbir zamanda akıllanmam, bunca zaman değiştim mi?
Hayır! bundan sonrada değişemem.
Hayatı, kendime zehir etmeye devam.
Bütün öfkem, kırgınlığım, kızgınlığım kendime.

Sevdim, sevilmedim, inandım, yıkıldım.
Güvendim, sırtımdan vuruldum.
Değer verdim, değersiz oldum.
Bütün öfkem, kırgınlığım, kızgınlığım kendime.

Zamanla inanmamayı, güvenmemeyi öğrendim.
Kendimden başka kimseye, değer vermemeyi öğrendim.
Geçte olsa, kendime haksızlık ettiğimin, farkına vardım.
Bütün öfkem, kırgınlığım, kızgınlığım kendime.