yağmur şimdi dindi,
geçicidir bu dinme belki,
gene yağmaya devam edecek
küçük de olsa burukluk bırakıyor insanın yüreğine,
kısa süren buluşmaları ,unutulamıyor
her şey tekrar elimizden geçmesi gerekir bir kere
çocukluk fotoğraflarımız
hiçbir zaman kurtulamadığımız çocukluk hatıraları
sakladığımız kadarıyla çocukluk hayalleri
kendileri yoklar şimdi
ne kadar çırpınırsak çocuk olamıyoruz
koşamıyoruz çocukluk hayallerimizin peşinden
onca yağmur yağarken
küçücük odamın camında daima bekletilen
hayallerim , titreyen geçmişin hayaletleri
bir yara gibi, bir türlü kapanmayı bilmeyen
koca bir maziyi yutacak kadar büyümeye muktedir
bana öyle geliyor ki, biz hepimiz
bütün dünyadaki insanlar hasta,
ciğerinden,gözlerinden kalbinden
her hastalık ürkütür beni
yaşanması gerektiği gibi
yağmurla burun burunayım hep
daha doğrusu koyu bulutlarla örtülü bir gökle,
yoksa bir haftadır güneş yüzü görmedim
ben burada iyiyim
odamın balkonu bahçeye değin uzanıyor
balkon sarmaşıklardan, çiçeklerden geçilmez bir halde
bu gün hava çok tuhaf
doğuda böyle havalarda sular donar,
balkondaki çiçekler zamansız tomurcuklanır
çocuklukta açılan yaralar kapanmaz
bazen korunmak için umutlarımızdan
bazen de çağrısına karşı koyamadığınız geçmişin boğuk sesinden
ben asla uslu bir çocuk olamadım
çoğu zaman hayatım inişli çıkışlı,
maceracı ,yaratıcı, meraklı, aşırı tutkulu
bir o kadar yaramaz.
kurduğu hayallerin peşinden giden
renkli dünyaların rüyalarıyla muzdarip
afacan bir çocuk düşünün ...
bir gece yarısı yine koca bir sancı tuttu
her yeni şeyde olduğu gibi heyecanlanıyor insan,
korkuyor da tabi hemen kalktım
pencereye gittim, dışarı sarktım,odada dolaştım,
musluğa gittim, yatağın üstüne oturdum
o koca ızdırap hiç dinmedi
üzgün değildim,biliyordum ağrı dinince
gece boyu sürüp gelen uykusuzluğum sona erecekti
ben de sabaha değin deliksiz bir uyku çekecektim
bu günlerde ben de bütün ötekiler gibi,
hayatı herkese benzer yasamak isterim
bütün insanların yaşadıklarından on bin kat çok
evet, haklıyım. çünkü yaşamak güzel şey
benim suçum bu işte.
dün bunu yapamadığım için suçluyum,
anormal istekler hayatın en güzel silahı değil midir?
hayatıma giren insanlar ,gönlümü çelen dostlar
yalnızca benle , insanca yasamak istediler.
bütün insanların yaşadıklarından on bin kat çok
redfer
İlyas KaplanKayıt Tarihi : 3.2.2018 13:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlyas Kaplan](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/02/03/butun-insanlarin-yasadiklarindan-on-bin-kat-cok.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!