Bütün Geceler için Şiiri - Orhan Korkmaz

Bir akşam daha, sükûnetin içinde,
Sonsuz yıldızların yanıt verdiği,
Öyle sessiz ki, rüzgar bile konuşmuyor.

Dünya dönerken, ben, burada,
Bir yalnızlıkla sarhoş,
Kelimeler kırık, özlemler yarım.

Bir dokunuş ararım, bir anlam,
Bir başka zamanın umudu
Bir başka ellerin sıcaklığı,
Yokluğunda bile, ben burada.

Her gece biraz daha yalnız,
Gecenin karanlıkta kaybolan hatıraları
Ve ben, hatırlarken seni,
Zamanı unuturum.

Kelimeler yetersiz, bir boşlukta yankı
Ama hala sesini arıyorum,
O uzak, ama bir o kadar yakın
Ve her şeyden güzel, sensiz geçen anlarda.

Biraz daha fazla aramak istiyorum seni,
Bir adım daha, belki bir bakış,
Bir tutam daha umut,
Bir gün belki, seni bulurum,
Ama ne zaman, bilmiyorum.

Bütün bu karanlık,
Bir zamanlar seninle aydınlandı,
Her köşe, her gölge,
Bize aitti, seninle vardı.

Ama şimdi, her şey daha sessiz,
Bir adım daha, belki bir nefes,
Bir arayış içinde kaybolurum,
Ama belki de, kaybolduğum bu yerdesin.

Ve hala, gecenin içinde kaybolan rüzgarlar,
Bir başka dünyaya fısıldıyor,
Belki de, o dünyada sen de varsın,
Ve ben, seni yine orada bulurum.