Bütün Eylüller Artık Şiiri - Nebi Ünler

Mazim, cilalı maskelerle masumluğa kir sokuluş,
Benmişim; güzel diye sunulan, o dünyanın kurbanı!
En mahrem gamzemize, iğrençce binbir dokunuş.

Yaşıyorum sanırken, elden ele yaprak gibi savrulan,
Dalgalı denizlerde, bir İstanbul sürgünü hiç limansız,
İlk kez sevdim, anladım… Ben, sensizlikle kavrulan.

Goncadır dediklerim, meğer bayatmış bayat
Sadece tenimdeymiş günah, çirkefliğin laneti,
Kaderimmiş anasız, babasız çok zor hayat.

Sensilikten solmuştu, içimde gonca güller
Şimdi anlayabildim… Ne bendim bir tek suçlu
Nede sen Adanalım… Hep masummuş Eylüller.

Bir tesadüf sonucu, seni içimde gördüm
Sen benimdin, ben senin, çekildim kabuğuma…
Yabancı gözlerine çelik duvarlar ördüm.

Utançtı... O yaşantımdan, değildi hiç usanmak.
Saf aşka susamışım… Yok, başka bir cevabım
Bir tek sende tattım ben, Çok güzelmiş utanmak.

La ilahe İllallah iman da, yürek de namusluluk.
Bütün Eylüller Artık, bize bizi, bize aşkı verecek
Yürek Yağmur, Ülfet’de, Ülfet neşe mutluluk,

Adanasız, 04.09.15 – 06.06 Y.Yağmur