Suskunlar biriktiriyorum,
Saatler dakikalar anlar,
Kimin de kendimi sol profilden görüyorum kimin de sağ,
Sonra yağmuru izliyorum,
Sırtım dönük pencerede yağmuru,
O damla damla düşüyor ben ise hareketsizim,
Son kezlerim hiç bir zaman son olmadı,
Hayaller kurdum çoğu asla doğmadı,
Planlarım vardı bazen de yaptığım,
Ama hiç bir şey hiç bir zaman tam olmadı,
Çünkü hayat sana bir sürü kapı sunup birini seçmene izin verdi,
Sen hayallerinin peşine takılıp giderken planların hep yarımdı,
Sana aşık oldum ben,
Ve öyle çok baglandım ki sana,
Burda yıkma beni,
Zira enkazımın altında kalırım.
Olan bu, Burda yıkarsan toparlanamam, bu gece teslim oluyorum sana, içimdeki bu acıda bu yükte bu yüzden. Yıkılmaktan korkarak ayağa kalkıyorum. Tut beni. Düşersem bu sefer kalkamam. Gücüm kalmadı. Tarif edemiyorum ama sana bırakıyorum kendimi. Yalvarırım koru beni. Kalbinde koru. Kalbimi koru. O ürkek ve korkarak bir adim atıyo, yıktım duvarlarımı, surlarım yıkıldı, savaşım bitti, yorgunum, bitkinim, ve sana geldim.
Bugün, gün çok yavaş doğdu,
Kimse görmedi uyuyorlardı,
Bugün dünya çok yavaş döndü,
Hayat yavaştı,
Sular yavaş aktı,
Dalgalar yavaştı,
Hayat mütevazidir aslında,
Senin için yaptığı şeyleri göstermez,
Eğer olmuyorsa dileklerin,
Yum gözlerini gülümse,
Güzel şeyler gözlerini yumduğun zaman gerçekleşir.
Her şey için teşekkür ederim,
Bir ayrılık ancak bu kadar güzel olabilirdi,
Korkularıma yenik düşüp bitirdiğim ilişkim de,
Bu sefer gerçekten sevmişim dedirttim kendime,
O kadar yumuşaktı ki ayrılışımız,
O ayrılığa sarılmak istedim.
Mutlu olmak neydi. İnsanlar ne olunca mutluyum derdi. Yada mutlu olduğunu nasıl anlardı. Gülmek bir işaret miydi mutlu olduğunu anlamak için, yada tesadüf müydü gülünmesi. Aslında cevabı olmayan yada cevap beklenmeyen sorular da olduğu gibi bunlara soru işareti konulamadı.Kimsenin tam bir cevabı olmayan, herkesin kendi doğruları ile yorumladığı bu duygu hala tam anlamıyla anlaşılır değil. Çünkü mutluluk da zaman gibi ilerlemeli ama yaşam gibi bitmemelidir. Yaşamla beraber sürmeli ve sonsuza dek hatırlanmalıdır.
Unutulmaya değer olan bir şey nasıl mutluluk verebilir ki. Unutmak mutluluğu bitirmek değil, mutsuzluğun boğazda yarattığı yumruyu gidermektir aslında. Peki ya hala cevap bulamadığımız bu mutluluk neydi. Kavuşursan ilişki kavuşamazsan aşk olur derler. Sonra aşk güzeldir mutluluk verir derler. Peki bu durum da mutluluk için kavuşamamak mı gerekir. Yani mutluluk teoride var ama pratikte eksik midir. Ulaşılmayan mutluluk mutsuzluk degilmidir. Eksik mutluluktur aşk. Yani uzaktan sevmek. Yani bu hayat aslın da tek kişiliktir. Yanımızda ki kişiyle sadece partnerizdir aslında. Bunun adı aşk değil. Yani madem aşk kavuşamamaktır, kavuşunca aşk olmuyor. O halde mutluluk kavuşulması imkansız bir hayalden ibarettir. Aşk sandığımız o hayalsi duygu ise sevmekten.
Neden mi sevdim?
Çünkü sen farklısın.
Son sözümü söylemedim henüz,
Ama seni sevmek için sözlerime gerek yok.
Bana öğrettiğin şeyler bende olduğu sürece seni unutmam imkansız. Bana söz ver kalacağına, çünkü senden başka birisinden öğrendiğim bir şey varsa, oda insanlar sözlerini tutmaz.
İnsanlar öğretirken cömert söz verirken benciller!
Ölümler her zaman yıpratmıştır beni,
Her giden kişide bir yaprağım daha düşüyor dallarımdan,
Ne zaman yaşlandım bu kadar,
Yapraklarımı tutamayacak kadar ne zaman güçsüzleştim,
Ne oldu yavaş geçiyor bu mevsim,
Bu kış, nasıl bu kadar sertleşti,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!