Ruhum aşktan yana
Ruhum aşk
Ruhum aç
En son söylediği şeyleri anımsıyor kulağım
İlk gözüme baktığı anı
Ruhsuz yaşanır mı diyor bir yanım
Bir bahar kokusu , bir sen derdi adam
Bir sen ki en güzel bahar kokan
İri mi iri gözleri vardı kadının
İçini yakan yüreğine ulaşan
Adam durdu karşısında,
Baktı uçan kumrulara…
Herkes sana sevgilim diyordu Süreyya
Herkes senin rengine boyanmıştı
Ellerini tutuyordun
Gözlerine bakıyordun
Bir şeyler söylüyordun Süreyya
Bir tek ben duymuyordum
Ruhumu feda eyledim
Açtım kafesini aşkı terk eyledim
Felek döndü, alem süveydaya büründü
Gönlüm, ah gönlüm meyus
Gönlüm bedbaht
Gönlümde feveran
Deliliği ebedden sahiplenmişim
Ben soylu kandan gelen soysuz!
Ölümsüzlüğü bulacak bir büyü bulunamadı
Dört bir yandan sihirbazlar çağrıldı
Sıcak kan,
Renk vermeyen hüzün
Resmiyetsiz başkaldırı
Yansız durmayan zahit!
Aynasız koridor
Başa çıkılmayan hınç
Nehirler aktı, gönlümün kurak topraklarına
Bir ışık huzmesi yandı dağıldı...
Bir iki sustu
Bir iki konuştu
Yorgundu, durdu!
Eğildi baktı, can evime
Gün kıyamet günü
Lale devrini atlattı laleler
Devşirilmiş ruhumla konar göçer bedenim...
Bir bulmacanın içinde sanki geçmişim
Yakıp yıkmalı zamanı
Destanlar, hikayeler, türküler boşuna
Yaslandım gecenin çıplak koynuna
Huzurum, neşem , şenliğim var
Kapama bu gece gözlerini uykuya
Gecenin odalarında ziyafetim var
Semavi bir âlemin boşluğunda aşk fena
Varlığın idrakinde aranıyor beka
Saki soruyor tenler ötesi
Aşk gölgede köleyi eder mi efendi?
Bir Hilesi var aşk sarayının
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!