Bürünmüş Şiiri - İbrahim Halil Demir

Bürünmüş dağlar yeşile,
Dolmuş kara gözler yaş ile.
Kurşunlar öldürmez beni,
Ölürüm yarin attığı taş ile.

Bürünmüş dağlar sarıya,
Kuşlar dadanmış darıya.
Hastalanmış sevgili yar,
Söyleyin bal yapsın arıya.

Bürünmüş dağlar beyaza,
Döndü hava aniden ayaza.
Kavuşamadım yara bu yaz,
Umudum kaldı diğer yaza.

Bürünmüş dağlar karaya,
Şevkle girdi o yar saraya.
Şifa bulup iyileşmez asla,
Elin sürmezse yaraya.

Bürünmüş dağlar mora,
Yar ateşi soktu beni zora
Bir hal oldum yana yana,
Yarim yok ki beni sora.

Bürünmüş dağlar maviye,
Sevdalılarda olmalı seviye.
Dün gece gördüm düşümde,
Benziyordu yarim periye.

Bürünmüş dağlar kırmızıya,
Yürek dayanmaz her sızıya.
Hiç kimsenin itirazı olmaz ,
Yaradanın yazdığı yazıya.

Bürünmüş dağlar turuncuya,
Yari vermişler seyyar satıcıya.
Sevda maratonuna katılırsam,
Yar yoksa kalırım sonuncuya,
12/Şubat/2008