Buruk Yüreğim Şiiri - Celalettin Yaşar

Öylesine derin, öylesine durgun ki bu yürek,
Coşkun bir selin ardında bıraktığı izler gibi,
Sanki götürmüş o sel, seni,beni ve de umudumu,
Öylesine hafif, öylesine suskun ki rüzgar,
Bir dal bile kımıldamıyor, yüreğimdeki sevdan gibi.

Bir başkayım bugün, çok düşünceli çok masum,
Yeni doğan, ve ne yapacağını bilmeyen bir bebek gibi,
Seni düşünmek istedikçe hatırlarım o seli, o fırtınayı,
Ardında bıraktığı durgunluğu ve de kahrolmuşluğu,
Elinden, oyuncağı alınmış masum bir çocuk gibi.

Solmuş bir gül aldım, o masum daldan kopararak,
Sana vermek için değil de, seni yaşamak ve de yaşatmak için,
Solan bir gülü dalında yalnızlığa terk etmek yerine,
Yaşatmak ve senin yokluğunu hissettirmemek için,
Sonra suya bıraktım belki sana ulaşır da hayat bulur diye.

En büyük dalgalarda dönüşünü bekledim, belki gelir diye,
Nerden bilirdim o gülü görmezden gelip de solmamış gülü kokladığını,
Solmuş bir güle hayat vermektense,
Sana yazdım, ama nafile,
Bunu da görmezden gelip, bu şiir yerine bir hikaye okuyacağını,
Ve de o hikayede benim ismimin olmayışını biliyorum,
Artık anlıyorum neden gelmediğini,
Ben yine masum, yine suskun, yine durgun,
Dalgalarda ve fırtınada hep bekleyecem,
Ama seni değil, sana verdiğim yüreğimi geri almak için.