Sevdik,
delicesine.
Kanadı yüreğimiz.
her kanayan yüreğe,
karanfiller ektik biz.
(1998,Bursa)
..
Öylesine yapışmış ki yakama çocukluğum,ne yapsam ne etsem bırakmıyor beni.Yeşil Camisinin yanından Meydancıka inen caddelerde koşuşturan küçük bir kız çocuğu...
Bahçe Çıkmazına güneş doğduğunda alelacele edilen kahvaltının ardından sokaklara dökülüş...Seksek,yakan top,aç kapıyı bezirgân başı,güzellik mi-çirkinlik mi? .. Adları ve tatları unutulan daha nice çocuk oyunları...
Biter bitmesine oyunlar ya gün battığında; akşamın alacasında kapılardan,pencerelerden bağıran kadınlar:Haydi artık çocuklar,yemek vaktiiiii!
Nazlanarak,mızmızlanarak istemeden sofraya oturuluşlar.Nolurdu biraz daha oynasaydık sanki?
..
Yaralı Kadınlar
Biz yaralı kadınlar; paramparça olmuş yüreğimizle geldik sizlere....Yüreğimizin yangınını da beraberinde getirdik.Tamamlanmamış sözcüklerin ardından gülümseyen gözlerimiz ve bir de dudak izinde buruk bir tatla geldik kapınıza.Açmadınız ki...Terkedilmişliğin buz gibi yakan nefesi avuçlarımızda....Küle dönüştürdük yeşeren umutlarımızı.Oysa sımsıcak bir yüreğimiz vardı.Yanan avuçlarımız....Bir an için de olsa dönüp bakmadınız ki....
Biz yaralı kadınlar; özverimizi sırtladık,karşılıksız sevgimizi de yanımıza aldık; öylece geliverdik.Başka da bir şeyimiz yoktu zaten verecek.Üstelik yanlış bir zaman da değildi geldiğimiz saatler.Kısır döngünün ortasında boğuşan bir yüreği de öylece kabullendik.İçimiz acıdı, sizler 'sevdiğiniz kadını'düşündükçe...Biz, ikinci kadın olmayı bile göze aldık.Tek suçıumuz sevmekti.Karşılıksız,yalansız dolansız sevmek.Her şeyin tam doğru gittiğini düşündüğümüz anda sırtınızı döndünüz acımasızca.
Vurulduk sırtımızdan.Kalleşçe arkamızdan vurdular.Yüzümüze söyleme cesaretini bulamayacak kadar korkaktılar çünkü...Evet,biz yaralı kadınlardık.Yaralı ama bir o kadar da kendi yaralarını kendileri saracak kadar da güçlü....Gücümüzden korktular.Aşık olmaktan korktular.
Bizler aşktan korkmadık hiçbir zaman.Korktuğumuz tek şey terkedilmekti.Bu nedenle de korktuğumuz başımıza geldi.Ve de korktuğumuz kadar da üzüldük.Üzüntümüz acıya dönüştü.Bir süre 'acı'bizimle dalga geçti.Şimdi ise dalga geçmek sırası bizde.
..
Ne yollardan geçtik biz
Aşılmaz denen dağları aştık
Kimi an geldi,kanattık tırnaklarımızı
Kimi an,delicesine haykırdık.
Bir yürek yarattık yüreğimizin içinde
Yüreklice,korkusuzca yaşadık.
(1994,Bursa)
..
Yaşanan bir umut muydu sevgi?
Ya da beklenen bir düş!
Elimizde tutamadığımız,
Yüreğimize sığdıramadığımız mıydı yoksa?
Sevemediklerimiz,
Sevdiklerimizden fazlaysa eğer
Sevgi diyebilir miydik yaşadıklarımıza?
(Mart,1999-Bursa)
..
Günışığı devşirir geceleri,
El eder yıldızlar çocuklara,
göz kırpar.
Ve çocuklar,
Ellerinde elma şekerleri
Çocukluklarını yaşarlar.
(1993-Bursa)
..
Sayfalar karalandı tümden/ufacık da olsa bir boşluk bulundu.Tüm karalamalar silindi,yeni bir sayfa açıldı.Bulanık sular duruldu.Zordu ayıklamak içinden kötüleri,çirkinleri,uykusuz geceleri...Durgun güneşi yeniden canlandırmak...Zordu belki ama denemeye değer(miy) di.Tümden olmasa da yargılamalar yapıldı.Sorgular,sorular,eleştiriler.Kırılan yürekler,yorgun bedenler serildi ortaya.Tutunacak tek bir dal kalmıştı kurumaya yüz tutmuş; çeker miydi bunca yükü,bilinmez.
Son bir kez...Son bir kez denemeye değer(miy) di.
Yaşananlar,yaşanmamışlar arasında can çekişirken,umar yürekti...Umar,sevda kokan eller.Tutulmayan sözleri,yıldızsız geceleri unutturacak kadar güçlü müydü? 'Sil baştan' yapılan her şeyde, tekrar,acımasızca karalamalar olacak mıydı,bilinmez ama her şeye rağmen,her şeye rağmen değer(miy) di
Neler unutulmuş ki şimdiye değin ya da unutuldu sanılan.Bir kez değil,kimbilir kaç kez yürek kırıldıysa...Yapıştırmak olası mı kırılan parçaları? Yerine getirmek güzellikleri tümden? Kör ayyaş gözlerin bedelini ödemenin faturası sana kesilmişse eğer.Ve senin de ödeyecek gücün kalmadıysa...
Yine de,yine de ve her şeye rağmen denemeye değer(miy) di? ...
(27.08.2006,Bursa)
..
Güneşle tarayamadık saçlarımızı
Yıkayamadık bedenimizi ay ışığında
Sevdayı büyütemedik yüreğimizde
Ufacık ettik umutlarımızı
Un ettik,eledik
Güzel olan ne varsa
Yok ettik.
(1997- Bursa)
..
Düşeyazdım bir düşün içine
düşmekten son anda kurtuldum
gerçekleşmeyecek düşlerin düşünü kurmayı,yasakladım kendime.
oturdum masa başına,elime de aldım kalemi ve veryansın ederek düşlerime
de bir yığın sitem ederek
..
Bütün renkler benim olsun istiyorum; olmuyor./siyah-beyaz bana aşık,renklere geçit vermiyor.
Bütün neşeli ezgiler benim için çalsın istiyorum; çalmıyor./ağır makamlar bana tutsak,eğlenmeme izin vermiyor.
Gökyüzü hep aydınlık olsun istiyorum; inadına kararıyor./yıldızlar ellerimden tutmuyor.
Umutlar bir gül tomurcuğunda saklı biliyorum; umuda eş yürek istiyorum/umutlarım da birer birer tükeniyor...
Biliyorum hep aynı olmayacak gün ve geceler/ İnadım alt üst edecek tüm karamsarlığı.
Düşlerim hep gece yolculuğuna çıkmayacak...
29.10.2016/Bursa) Serap KONUK
..
Bütün renkler benim olsun istiyorum; olmuyor./siyah-beyaz bana aşık,renklere geçit vermiyor.
Bütün neşeli ezgiler benim için çalsın istiyorum; çalmıyor./ağır makamlar bana tutsak,eğlenmeme izin vermiyor.
Gökyüzü hep aydınlık olsun istiyorum; inadına kararıyor./yıldızlar ellerimden tutmuyor.
Umutlar bir gül tomurcuğunda saklı biliyorum; umuda eş yürek istiyorum/umutlarım da birer birer tükeniyor...
Biliyorum hep aynı olmayacak gün ve geceler/ İnadım alt üst edecek tüm karamsarlığı.
Düşlerim hep gece yolculuğuna çıkmayacak...
29.10.2016/Bursa) Serap KONUK
..
GÜNAYDIN tüm insanlığa! İnsanlara..İyi-kötü yaşamlara. Yuvarlanıp gitmelere. Koskocaman yüreklere. Hâlâ sevgiye susamışlara. Doymayanlara,doyamayanlara...Yedikçe şişenlere,şiştikçe değişenlere...Gözü toprağa bakanlara,baktıkçaaa parasını saklayanlara..
Sevda yolunda heder olanlara,bir türlü uslanmayıp da beter olanlara...Ah ile vah ile ömür tüketenlere,gençliğinin değerini bilmeyenlere...Hiç bir çıkar olmadan sevgisini sunanlara, sıcacık içten bir sarılmaya özlem duyanlara...Yüreğini bastırıp da burnunun direği sızlayanlara...Terk edilenlere, terk etmeyi bilmeyenlere GÜNAYDINNNN!
Bir dost eli arayanlara, bir o yana bir bu yana acımasızca savrulanlara, kendi kabuğuna çekilenlere,dış dünyaya küsenlere...
At gözlüğü takanlara, önünü göremeyip düşenlere, pişmanlıklara,söylemek isteyip de................. söyleyemediklerine,"keşke"lere,"neden? "lere,"niçin? lere...
Arabesk takılıp bağıranlara, hıçkıra hıçkıra ağlayanlara. Altmışına gelip de hâlâ çalışanlara...İşsiz kalan gençlere, torpil bulamayanlara,bir yere kapağı atamayanlara...Tencere yuvarlanmış da kapağını bulmuşlara, cebi şişkin olanlara, yiyip yiyip doymayanlara, yediği halde kilo almayanlara, diyetisyen peşinde koşanlara, iki şarkı ile coşanlara GÜNAYDINNNN!
Tuzu kuru olanlara, gezmelere koşanlara, çalışmadan yaşamlara, pembe dizilere kananlara,boş hayallere dalanlara.
"Laylay lom"la yaşayanlara, aptal kutu karşısında bir kanaldan bir kanala zıplayanlara, dizilerle ağlayanlara da günaydın!
Ne diyeyimcilere,ne yapayımcılara, -bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın-görüşüyle tam mutlu edecekkeeeennnn kendini yılanın ısırmasıyla kendine gelenlere,suskunlara,susmayanlara günaydınnnn,GÜNAYDINNN!
Serap Konuk (07.11.2013-Bursa)
..
Bir 'Ben' vardı benim içimde
Onu da siz aldınız.
Bırakmadınız ki 'Ben'kalsın yüreğimde
Kimbilir nerelere attınız?
Kırılmalar duydum,parçalanmalar
Bölük pörçük oldu bir yerlerde
Kırılan neydi bilemiyorum
Beni'Ben'den zorla aldınız.
..
Tan yeri ağaranda,
Elimizde bohçamız,
Bir somun ekmek ve katığımız
Çıktık yola.
Düşleri aldık önümüze,
Umutları kattık yüreğimize
Yürüdük...Yürüdük...
Tan yeri ağaranda,
..
Gün hep geceye gebe kaldı
doğuramadı bir türlü.
Oysa ne çok şey ummuştu
gecenin batımından
yeni bir sevgi gelecekti ardından
yeni bir umut belki.......
Gün,kahrolası gecenin kahrından
güneşi doğuramadı.
..
Düşlerim vardı; kırmızılı,yeşilli,morlu...Renk renk,cıvıl cıvıl.Her bir rengi kucaklamak isterdim.Ellerimi iki yana açtığımda, içimi renklerle öyle bir doldururdum ki...Fırçam yoktu ya da boya kalemlerim olmadı hiçbir zaman ama ben,parmaklarımla renklere dokunurdum.
Yüreğimi kırmızıya boyadım,ateş rengini verdim ona.Sönmesin hiçbir zaman diye.Saçlarımı turuncuya boyadım; farkedilen olmak istedim.Gözlerim yeşildi,yemyeşil.Bedenim,ayaklarım masmaviydi,denizin güzelliğini almak istedim.
Ben,renklerin çocuğuydum.Zaman zaman vücudumdaki bu renklerden bazıları ön plana çıktı.Çocukluğum maviydi; gençliğim kırmızı,yaşlılığım yeşil olacaktı.Eminim yeşil olacaktı.
Şimdi,renkleri arıyorum.Her biri, birer birer kayboldu.İlk önce mavi uçtu gitti elimden.Sonra kırmızı terketti beni.Yeşile sığınmak istedim.Elinin tersiyle öyle bir itti ki...Renksiz kalemlerimle başbaşa kaldım.Kalemlerden biri parmaklarıma dokundu,korktum.Korktum çünkü her dokunduğum kalem,ya siyah oluyordu ya beyaz.Yüreğimin kızıllığı nerede? Siyah; 'ben varım ya! 'dedi.Karaya boyanmış bir yürek artık alazlanmaz oldu.Tutkusuz,dingin,bir köşeye çekildi kaldı.
Böyle olsun istemedim ben.Bembeyaz oldu bedenim.Ne bir mavi,ne bir yeşil,ne bir kırmızı oynamıyordu benimle.Renkler terketti beni.Renksiz,tatsız tuzsuz bir insan olup çıktım.
Bir ışık arıyorum şimdi.Beyazdan öte...Turuncu bir ışık.Bir yerden,bir köşeden biraz uzatsa başını,yakaladım mı bırakmayacağım onu.Turuncunun ardından kırmızı,kırmızının ardından yeşil,yeşilin ardından mavi gelecek.Gelecek biliyorum.Siyah-beyaz gecelerin ardından doğan bir güneş ya da renksiz düşlerden uyanışın son bulduğu bir sabah olacak.
O sabah,kollarımı açacağım iki yana.Ellerim,ellerimin ayası,kasılırcasına kucaklayacak renkleri.
Belki kırmızı gençliğimdeki gibi coşkulu olmayacak ya da mavi canlılığını yitirecek.Yeşil.biliyorum,yeşil beni terketmeyecek.
Düşlerimin siyah-beyaz olmadığı günler de gelecek.Biliyorum yeter ki umudumun rengi hiçbir zaman solmasın.
..
İnadına kara,
İnadına kuru,
-bir de çirkin,bir de çirkin-
Vah zavallı,vah zavallı!
İnadına yürekli,
İnadına sevecen,
-bir de sevgin,bir de sevgim-
Kim bakar karalığına,kuruluğuna
O benim yıldızım,
..
Gün kızıla boyandı,gece değil.
Yürek sevdaya uyandı,boşluğa değil.
Akıl,aklından geçti; bir boran ki
Deli dolu ıslattı aşkı...
Aşk,adını yitirdi,
Yitirdi yitirmesine de,
Yalnızlığa tutsak değil...
12.11.2009,Bursa
Serap Konuk Tepedelen
..
ve umutlar yok olmasın diye
zincirleri kırdılar birer birer
yorgun geceleri,
özgürlük kokulu döşeklere serdiler
güzel olan ne varsa,
yaşama dair
gizlendikleri yerden
birer birer çıkardılar...
(Şubat,1992-Bursa)
..
Hani bir an için nasıl bir kadın olacağını kestiremedi.Daha doğrusu hangi tip kadın arasına giriyordu.Kendini bir kategoriye sokmak istedi,beceremedi.
'Aptal Kadın'rolünü oynadı bir süre.Saf saf baktı çevresine...Yaralandı,hırpalandı,örselendi durdu.Ancak 'aşk'denen o kahrolası duygu vardı ya,işte o duyguydu gözlerine mil çektiren.Yandı,kül oldu.'Yok canım,olamazdı-olmamalıydı-olmayacaktı da...Oysa hiçbir şey olmayacaktı ki zaten, eğer o 'cesaret'denen görünmez melek gelip omzuna konmasaydı...'Aptal Kadın', daha çoookkkk aptalları oynayacak,saf saf bakacaktı çevresine...
'Öfkeli Kadın'rolünü oynadı bir süre.Suratını astı,çekildi bir köşeye.Öfkesini kustu alabildiğince...Kor oldu yüreği.Volkanlar patladı ardı ardına...Ancak onu,kendinden başkası duymadı.Öfke,yarıyolda bıraktı onu.
..
değişir yolu sevgilerin/hiç bitmeyecekmiş sanırsın oysa
değişir bir anda can bildiklerin
hem çok yakındır bir nefeslik/
hem de çok uzaklarda...
değişir zamanla duygular/dolu dizgin giderken bir anda
..
Şiirler vereceğim avuç avuç sana/mısralardan kırpıp kırpıp yıldızlar yapacağım
akla hayale gelmedik bir denize dalacağım/ ta dibinden,en dibinden bir çiçek koparacağım
ıslak-ıpıslak sevdalara gebe kalacaksın -ki umursamaz tavrınla-yine karşılanacaksın
olmadık bir gecenin sabahında.
düşlerin kesilecek ansızın/nefesin yetmeyecek bir sonraki nefese
tam da kucaklamışken sevdayı doludizgin/ölüm korkusu saracak bedenini
yok,henüz vakit erken/var mı öyle çekip gitmek birden
yapış tüm gücünle hayatın kollarına/ yaşamaya bu denli aşıkken /bencil olma.
Serap Konuk-26.01.2012-BURSA
..
'Keşke gün geceye gebe olmasaydı'dedi kadın gözlerinin yaşını silerek...Parmakları titriyordu.Tam bir gerilim içindeydi.Erkeğin gözlerinin içine baktı,dudaklarını kıpırdattı belli belirsiz.Bir şeyler söylemek istedi,söyleyemedi.Zaten bu saatten sonra bir şey söylemek neyi değiştirirdi ki?
Avuçları kaldı avuçlarında.O,sımsıkı tutmak istese de yavaşça çekti elini...Bir pişmanlık kokusu sezdi havada.Rüzgar,buz gibi esti.Şimdi hem pişman olmak için çok geçti; hem de bir şeyler söylemek için.
Yorgun ve çökük avurtlarına baktı.O böyle olsun istememişti oysa.Erkek,kendi yaşantısının çizgilerini kendi belirlemişti.Sanmıştı ki hep böylesine renkli bir yaşantısı olacak.Sanmıştı ki,geceler bütün gösterişiyle sürerken renkli ışıkların altında, sabahlara kadar kollarında biri olacak...
Ne o çılgın geceler kalmıştı yaşanan artık,ne de o sabahlara kadar eğlenmeler...Birer birer yok oldu çevresindekiler.Yalnızdı,yapayalnız.Böylesine bedel ödemek ağrına gidiyordu belki ama yapılacak bir şey de kalmamıştı.
Kadın gülümsedi belli belirsiz.Erkek bunda ince bir alay sezinledi elinde olmadan.Oysa bir alay değildi bu gülümseyiş.Olsa olsa acı bir hüzün taşıyordu tebessümü..
..
