Burnumun Direği Yanıyor Hayat

Bugün, her soluk alışımda
Burnumun direği yanıyor hayat.
Evimin mavi demirli penceresini özledim.
Kirlenmeye yüz tutmuş beyaz badanalı duvarlarda
Çarpar yüreğim.
Karnım,annemin salçalı hingelini,
Gözlerim,hiç bir yerde göremediğim
Yıldızlarla süslü gökyüzünü özledi.
Ceviz ağacının eskittiği sarı hasırda
Hayal kurmayı özledi gönlüm,kırık kapı eşiğindeki sohbetleri.
Koyu dedikoduların içindeki telaşı arıyor dilim,Makbule'nin arap aşını.
Yüzleri ayazdan kerme bağlamış,
Sümükleri burunlarında kurumuş koca gözlü çocukların
Hayvan pisliği dolu sokağını özledim.
Çocukken beni o çok korkutan,
Şimdi düşündüğümde içimi gülümseten ninemin
Gezmelik takma dişlerini özledim.
Ben kendimi özledim hayat.
Ya sen,sende beni özledinmi?