Burnumda küf kokusu Şiiri - Aleyna Akyüz

Kayalıkların en ucunda,gökyüzünün tam ortadasındayım
Hava kararık,
Elbisemin rüzgarda savrulmasına izin vermeyeceğimbu sefer.
Küçük notları da bıraktım gittiler.
Ne kadar uzaklaşsalar da benden hepsini beynime mıhladım.
Gitmeye çalışsalarda bende !
Böyle karanlık rüyalar görüyorum işte,
Aşamadığım ufuk çizgisiyle göz göze geliyoruz.
O uzun çizgi bir umut vadediyor benim için.
Kafamda nefes al ver komutlarıyla sokağın ta bir başından evime doğru yürümekteyim.
Ah yine savruldu elbisem.
Annem bunu savaşlarla yıkadı,
Hüzün ve biraz da küf kokan iplerin üzerinde kuruttu.
Ondandır izin vermemem
yoksa ne olacaktı bu meltem rüzgarı estiren bu gece,küçük bir kız bedenini görsün.