Burgaç Şiiri - Arzu Tanrıdağı

İpleri gökyüzüne uzanan bir salıncağın

Asi kollarında

Gökyüzünün serinliğini sınayan

Çocuk yüzümün kederi

Avuçlarımdan sızıyor

Göğün yüzüne.

Bulutların biçmelerinde

Yeni bir yüz olarak gülümsüyor

Rüzgârın hırçın uğultusu

Sağırlaştırdığı duyumu

Keskin bir çığlığın şiddetiyle

Yeniden yaşama döndürürken

Tenimde bıraktığı ürpertiyi

Taşıyorum uykumun en derin yerine

Korkunun anaforuna kapılan bedenim

Usulca yeryüzüne bırakılırken

Gözlerimden süzülüyor günün en güzel söylemi.