Burdayım De Şiiri - Ali Altınlı 2

Ne çabuk geçti zaman ne çabuk yıllar böyle;
Ne vakit can çekişti omuzdan kollar böyle;
Bozdular şirazemi çıkmayan yollar böyle;
Noksanımdan noksanım akıllanmaz biriyim;
Ruhum bedenden ayrı sanmayın ki diriyim…

Geçmeyecek zamanı hep beyhude yordum da;
Bir uçurum göğsünde çırılçıplak durdum da;
Göz gözeyken ben beni her bakışta vurdum da;
Dert çağırır dermanı yaram inansın artık;
Yalnız gemiler değil, limanlar yansın artık…

Ne zaman tamam desem eksilmiyor zararım;
Yakamdan tutar artık çoğalan intizarım;
Yaktığım sigaranın, ateşinde ben varım;
Akıllanmaz damgası vursam da kimliğime;
Bıçaklar diş biledi etimden, kemiğine…

Hal-hatırım soracak hicrandır arkadaşım;
Eksik olmaz mendile imza koyan gözyaşım;
Musallada boş yere bekletilen naaşım;
Boş yere inanmışım her yüzüme gülene;
Duyurun ahvalimi, bilene, bilmeyene…

Bir şarkının sözünde dağılıp gitmedik mi?
Derman diyen yaraya el sürüp, yetmedik mi?
Kara sevda uğruna, tükenip, bitmedik mi?
Bir “Evet”e tutuklu şaşkın damat misali;
Nerde güzel günlerin gelinlik giymiş hali…

Şimdi son derthanesi yakarken kandilini;
Efkâr denen yosmanın koparmalı dilini;
Uzatıp kadehine, kaldır şimdi elini;
Burdayım de varım de kalan yarına inat;
Dahasını sessizce, bekliyorken, kâinat…