Buraya kadar Şiiri - Hüsnü Aytekin

yalnız geldim buraya kadar
yine yalnız döneceğim biliyorum
son kez bende batacağım güneşinle
bir sabahın göremeyeceğim ilk ışıklarını
bir akşamın aşk yüklü mehtabını
bir gecenin umut dolu yıldızlarını

bir daha alamayacağım kokunu
bir daha akamayacağım gözlerinden
kalbinin el değmemiş derinliklerine
bir daha sarılamayacağım doya doya
bir daha tutamayacağım pamuk ellerini
bir daha öpemeyeceğim alevsi dudaklarını
bir daha okşayamayacağım
o hep çekiştirip durduğun saçlarını
ve artık bir daha gülemeyeceğim

yalnız geldim buraya kadar
ta ki sana rastlayana kadar
bir sana bir sana takılı kaldım kopamadım
işte o zaman anladım
yetmeyeceğini zamanın
işte o zaman korkuyu tanıdım
ayrılık acısını tattım zehir zemberek
bilmezdim ne korkuyu ne ayrılığı
yalnızlığı bilirdim ben kabulümdü
onu yakından tanır onunla yaşardım
ta ki seni tanıyıp seni sevene dek
bitti artık bitti demiştim
şimdi yalnız değilsin işte
şimdi yaşa be içinde sakladığın
bir daha hiç yeşermeyeceğini
çiçekler açıp güzel kokular
saçamayacağını sandığın duygularını
şimdi yaşa,mutlu ol
işte şimdi demiştim
buraya kadarmış,her şey burada bitti
ve ben gözlerimi geldiğim yerde açtım
şimdi gözlerim bir daha kapanmalı
ve bir daha hiç açılmamalı