Burası İstanbul Şiiri - Umut Arslan 2

Burası istanbul kır çiçeği
Yalnızların şehri
Hüzünlerin başkenti
Burası İstanbul kır çiçeği

Yalnız bırakılanların şehri
Soluksuz sahillerinde gezilenlerin
Nefes almanın bile zor olduğu
Burası İstanbul kır çiçeği

Sokaklarında yanan gece lambasının
Altında oynayan bişeyden habersiz çocukların
Kadınlarının dedikoduyu sevdiği kaldırımları
Amcaların kahvlerde pişti oynadığı şehir

Burası var ya kır çiçeği
Gülerken ağlatan
Ağlarken daha çok acıtan
Ama hiç güldürmeyen şehir

Boğazında kalmış insanların gemileri
Yakadan yakaya geçen gençleri
Martısına simir atılan
Bir hüzün şehridir İstanbul

Hüznün gemilerinin limanı
Karagümrüğün yangını gibi içleri
Üsküdarın sokakları gibi eskiyen
Ama unutulmayan her santimetresi

Burası İstanbul kır çiçeği
Burası olancasına acıdır
Burası fazlasına hüzündür
Burası İstanbul kır çiçeği...