Burası bir adam… Şiiri - Ahmet Cemil Atay

Yaprakları dökülmüş birkaç ağacın yoldaşı
Birbirine karışmış küçük çalıların üzerinde
Karanlığı gözleyen karanlık bulutlar nefesinde
Aradan süzülmeye çalışan ince bir ışık huzmesi

Zarif parmaklardan süzülen ahengi ile
Neyin denli sesinden önümüze kurulan ayrılık
Son noktasında bulunmak toprağın
Suyun akışkanlığına susamışlık

Ellerini salıvermişsin yine umursamazca
Mahur bakışların müzmin pencerenden
Uzanmış uzaklara, neden kaçırıyorsun gözlerini
Bükmüşsün boynunu kadınlığın kibrine

Çevirmişsin bütün bedenini hışmını alarak
Bilmem nedenlerin topyekûn yüzüyle
Sarsılmışlığı yarım kalmış dünyanın
Bedeninizin ayaklarında ser sefil yerlerde

Ayaklarınız karışmış toprağın şefkati ile
Uzanıyor üzerinizdekiler gökten yere
Kıvrımlarında kaybolmuş bütün kaygılar
Size duyulan dermansız aşk ile

Dokunamamak size uzanan zamanın ellerinde
Uzanamamak size dokunaklığı ile
Dermansız ruhunuzun dert limanlarında
Arkasında karamsarlığı, bilmem nedendir sevgili

Kaçırdığınız bakışlarınızın tesiri
Akmayan pınarların kuraklığına derman
Sıktığınız, sakındığınız elleriniz
Varlığımın tüm boşluğuna derman

İnancım, inkârım, nefretim, şefkatim
Bir anlasanız kaygılarınızın boşluğunu
Anlasanız dermansız derdimin hüzünlü hoşluğunu
Kırar mıydınız bilmem bu baki ruhumu sevgilim.

Burası bir adam…