Burası Arizona Değil Şiiri - Kasım Kobakçı

Kaba bir duman bıraktın ardında,
Sıcak iç çekişleri gibi,
Ağzından ve burnundan sızan bir duman,
Uyuşturdu seni o sigara,
Seksiliğinden dolayı kızarmadı ama yüzün,
Büyülediler seni, büyülediler.

Ama bazıları da var ki onu içip yüzü kızaran,
Bir şeyler yapar gibi orada otururlar sessiz, dengeli,
Mutasyona uğramadık henüz,
Herkes hala sessiz belki de bu yüzden.

Sıcak katran sızıntısı yayıldı şehirlerarası yollara,
Nedense beyazı anımsatıyor ama kardan farklı,
Snow Patrol ise sadece müzik yapıyor,
Katrana gelince ise, tamamen siyah ve duman çıkarmaktadır.

Dağlar değildi, ulaşım kolaylığı olsun diye,
Üzerinden köprüler yapılan,
Her şeyin kolay olmasını istemiyorum ama,
Hala asıl hedefim bu değil,
Örneğin, Mars'a gider isem,
Görmek isterim tek gözlü, beş gözlü,
Uyumsuz yaratıklar.

Ama gizli ama fokurdayan, ordan burdan,
Garip çiçek ve bitki taneleri,
Ne kadar güzel ah bu merak,
İçimdeki heyecanın uğultusu.

Kırmızı bir buhar atmosferi çevrelemiş sanki etrafını,
Ancak 1950'lerin sonlarından kalma bir film,
Her şey çok amatörce, zamanının mürettebatı,
Cüneyt Arkın'ın film şeritleri üzerine çizerek ışın kılıcı yaratması gibi,
Kutsal çalışmasından daha kurgusal,
Biraz hantal ama yetmişli yıllara göre daha az uydurma.

Teşvik etmedi mi herkesi Ford,
Ucuza keyif alsınlar diye,
Herkes evinde rahat rahat oturabilsin diye,
Şair ve cam ressamı William Morris,
Mobilya işine başlayıp,
Victoria kasveti ile arayı açmadı mı?

Bir kenara attılar fakat daha sonra,
Tesla'nın zahmetli yaratıcı çizgilerini,
Atfetmediler mi sonra bunu Edison'a,
Göklere yükseliyor artık dev şirketlerin,
Kızıl güneşin yüzündeki som altın kuleleri.

Kullanın ve sevinin,
Bu sevincin yok bir temeli,
Ama var bir zemini,
Arkasında bekliyor keşfedilmeyi,
Arifesinde bir vizyon ve vicdanın,
Seherinde ve hala bitmemiş.

Bir sürat teknesi ile hızlandırmalı belki sizi,
Sonra bir planör bir bisiklete götürmeli sizi,
Suyumuz bitmez ise, işlevseldir hidro mobiller,
Uyanın, nükleer enerjiyi kaldırıyor Almanya,
Rüzgar enerjisine geçmekte.

Fosil yakıtlarla kirlenmeyecek hiçbir yer,
Küçülüyor ozon deliği, teşekkürler Monreal,
Belirdi bir umut, kondu zarfa bir mektup,
Alışılmadık bir şişe gönderildi adadan,
İçinde beyaz bir güvercin bulunan.

Ne kadar şanslı olduğumuzun farkında mıyız,
Petrol cenneti olan bir ülke olmadığımız için,
Her ne kadar bizim kontrolümüz dışında gerçekleşmiş olsa da,
Hatta belki de bundan gurur duymalıyız.

Geri dönebiliriz kömür ve petrolden, dönebiliriz,
Umutsuz bir şekilde geri dönmeyeceğiz ama sırtımızda taşırken,
Sert yağmurda hızlanıp sallandıkça hız motoru,
Geride kalacakmış gibi sanki tüm pislikleri.

Ne arabalar kalacak ne de kamyonlar,
Yıkacağız önce büyük şirketlerin hepsini,
Daha az kirliliğin olduğu bir dünyada,
Dünya yüzeyimiz de kendi kendini iyileştirebilecek,
Bizim sayemizde.

Başlamalı artık arıcılığa,
Dünya durur arılar uçtukça,
Düşününce de, ne eğlenceli bir meslek olsa gerek.

Eski moda bir far dinamosunun dönmesi gibi,
Tekerleğin yanında dönen,
Çek altına eski bir Çek Eska'yı Pinokyo,
Veya sağlam tekerlekli isimsiz bir bisiklet.

Asla sormaz güneş,
Ne olduğunu, ne olmadığını,
Her zaman bize verir ışığını.

Suyun yavaş yavaş olası tükenişinden sonra,
Ve ilk gerçek REM'den önce,
Çiçeklere doğru yönlendirilir ve itilir arılar,
Teşvik edilirler bal yapmaya,
Kavranır aşkın ve tutkunun kalıcılığı,
Orman, doğa, cıvıl cıvıl kuşlar.

Açsın çiçekler,
Aç kapıyı kış gelince,
Bir adam boyu kadar olsun kar,
Ormanlarla dolup taşsın dünya.

Bir çöl var bir yerlerde, ufku olmayan,
Kıvrılarak geçiyor bir otoyol tam ortasından,
İlerliyor yol ve enerji devriyesi görevde,
Uzaktan bakanlar için asfalttan yeni çıkmışlar.

Böyle titreşirdi asfalttaki hava,
Ve şimdi petrol olmayınca,
Yenilemeye başladı çöl kendini,
Belli nabzından, tekrar yeşile dönecek gelecekte.

Burası Arizona diye düşünen,
Pişmiş kafalı turistler de gelmiyor artık,
Hayır, nükleer enerjiye ve küresel ısınmaya,
Çünkü burası Konya ovası.