Kayda değer bir hayatı yok.
Hep baktı derin bir nefes
Elleri gözleri bıraktı
Derdi ayaklardı
Kısa mı uzun muydu saçları
Peki ya dudakları
Kaşlarından bahsetmedi hiç
Bu son dedi eklemedi
Kara kalem kaburgalar
Şüphe ürperdi
Köklerine kadar bir ağacın
Ki kelebekler bile beklerdi
Bağdaş kursa taşlara
Gri göğün altında siyah bir hayat süren insanlar
Ölüm, kurtuluş, mutluluk, kıyamet
Keçi boynuzu yaprakları, ölüsünden doğarken bir kelebek
Dut ağacı, kuş yuvası sessizliği
Batnımızda bir buzağı sancısı, yalnızlık
Kaldırım taşları sıralı
Ağrıyı kesecek bir şiir arıyorum
Sancıyı dindirecek ama su gibi değil
Su sadece boğmaya yarar
Şiir büyük dolandırcılık
Senin hissettiğinin anlatıyormuş gibi yapar
Yaralarını saracakmış gibi durur
İçimdeki yangın, mutsuz uyu sevdiğim
Çaba uğraş; solgun kır çiçeği matemi
Sen bunları düşünme
Bir emanet bin dua bunları hiç düşünme
Mutsuz uyu sevdiğim
Susmak sancısı mıdır baharın
Koca bir saçmalığın içindeyiz
Farkındayım biraz geç oldu
Ayrıca depreme mani olamazsın
Ve meteorlar, kuyruklu yıldızlar
Hep aynı yalnızlıkla uyuyup
Hep aynı yalnızlığa uyanırlar
Özledim sustum
Oturup pencere kenarına, en iyi yerden izledim ölümümü
Nasıl da katlanmış gömlekler arasına
Nasıl da ütülü pantalonlar
Oysa katlanılır şey değil bir mavi eşarp kadar
Tam bir fiyasko, isteksiz alkışlar
Yırtın ve atın gömlekleri hani ütülü pantalonlar arasında
İçindeki paçavra, soğuyan demir nükleer patlama
Orkide soldu, kirpikleri bir bir, dalında dutlar, kuşların çığlığı
Kelebeğin omuzlarından indi yük
Ölü doğan buzağı köylünün feryadı
İşçiler ki umut tarlasında, kendi bileklerini kendi elleriyle kestiler
İçimin ölüsünü diyorum papatyam
Gömmek için bir kalp gerek önce
Ölçü gerek kafiye gerek diyor
Derli toplu oturan gamsızın biri
İçimin dağınıklığını diyorum papatyam
Boş ver yorulmasın ellerin
Oturuken seni düşündüm bir an
Maharetli bir nişancının kurşunu
Tetiği çekti şakaklarımdan
Kan sızdı elmacık kemiklerime
Beynim firara kalkıştı
Hayalin yerli yerinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!