Burak Berber Şiirleri - Şair Burak Berber

Acı toprağın kederi okundu
Ağrıma da yedi düvel dokundu
Son acım bağrıma gelen okundu
Bu dava kara toprakta da bitmez

"Devrim" diye sarmaşığa sarılan

Yolumu gözetlersin
Gamımı gözetmezsin
Kahrımı sözetmezsin
Yandaşımsın yandaşım

Ben seviyorum seni

Bilinmedik kara bir yola düştüm
Buğday tarlalarına kona üştüm
Eski dostlarımla son kez görüştüm
Yanan kanım yere akar durulmaz

Uzun yol dediğin efsunlu olur

Atına binip Turan'ı bekleyecek
Tanrı, dağlarını ebediyen izleyecek
Gökbörü, Türkleri yalnız koymayacak
Bozkurtlar dirilecek, kaybolmayacak

Nallarını toprağa vurarak geçti

Mavi okyanustan damlalar boşalınca
Alevlere atsalar sızlamazdı acafet
Gönlümün bedeninde cevhere sen kalınca
Bir sönük bakışında oluyor dev kıyamet

Ruh bedenden ayrılır güneş elbette söner

Cedlerinin her biri göklerinden izliyor
Mete, Bilge, Melik, Fatih, Yavuz, Kanuni
Göklerden akan sular yıldızları gizliyor
Damarların çevreler o yücelmiş kalbini

Gözleriz, Hazarlardan silinen bozkırları

Vatan aşkıyla yanıp tutuşurum ben
Söyle oğul, kimdir bu topraklara gelen
Uçuşur yapraklar, şu cenneti söyleyen
Canımı söker kuş, uçar Tanrı Dağı'nda

Cennetin bağrından koparılmışım sızmaz

Kalbimi söktün yerinden, gönlümdeki saç mısın?
İzlerim tan yerin' ömürden, alnımdaki kaş mısın?
Sen görülen deli kalbimden, parıltılı taç mısın?
Ruhumun gölgesinde süzen mavi beyaz yaş mısın?

Canımı burnumdan getiren, ruhumun parçasısın

Elvan gözler için için yakıyor
Behey Dünya nicin çatar durursun?
Bülbüllerin ruhu yutup şakıyor
Canım bülbül niçin öter durursun?

Bahar oldum gül bahçesi izleyip

Attı adımlarını solmuş bozkırlara
Baktı yüzü kan tutmuş feleğin azabına
Çığırdı vadiler bütün garnizonlara
Bağrından sesleniyor Türk'ün gazabına

Bekliyordu kavuşma sessiz kazağında