Kasabanın çam kokulu topraklarında
çıplak ayaklarını yarıştıran çocuklar.
Bir taze buğday ekmeği
tüm gün öğünleri,
yüzlerinde neşe var
gözlerinde uçsuz bucaksız
huzur ve sevgi.
Sanki;
doğarken tenlerini şekere batırmış ebeleri.
Yaşam döngüsü çileli
ama mutluluktan yana bereketli buralar.
Şehrin sahte görüntülü kibiri,
duyarsızlığı ağdalı kişiliği
düşmemiş kasabanın tenine.
Adını cennet koyasım var.
Burada ölesim var.
Kayıt Tarihi : 24.3.2012 10:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)