Bur Oyuk Nefes Alıp Veren...

Ölsem de bir ölmesem de
Yaşamanın bir nevi bir kahrıymış bu
Çekmek de varmış kaderimizde
Sonsuzluğa giden bir yolda
Bitmek nedir bilmeyen,

Doğmakmıydı ki acaba suçumuz
Cihan da denilen şu dünyaya
Dönmekten başka bir şey bilmeyen
Keşke bizi tek ona mahkum etseydi edebilseydi
Pişmanlıkların arifesinde,

Bir de sevmek diye bir şey varmış
Sevilmenin bir bedduası gibi bir şey
Gönül kalbe mezar olsa ne gezer
Yürek yürekliligini bilmedikten
Bilemedikten sonra,

Sanki ben ben değilim artık
Bakma sen ,aldanma benim görüntüme
Sanki iç dünyalarım dar ağacında mıhlanmış gibi
Yokluğunun bir itirazı var galiba varlığıma
Bilemedim meğerse hayat bir hiçin oyuğumuş sadece
Nefes alıp veren...

* Berlin, 18.03.2025 *

Talat Özgen