Bünyamin Şiiri - Ahmet Yasir Beyoğlu

Ben Bünyamin
Kenan'da akrep kovalayarak büyüdüm
Bu yüzden bilirim zehir içmeyi
Kenan'da işçiydim ergen çağımda
Suyu da bilirim teri de
Yusuf'u ilk ben gördüm, ben ağladım
Kuyuya ay düştü
Kuyuya görkemli bir saray düştü

Ben Bünyamin
Tarihte kardeş, talihte kardeş
Yusuf'un rüyasını ilk ben gördüm
Sonra kervanı, sonra pazarlığı
On bir dirhem ve kanlı gömlek
On bir yıldız secde edecek
Sâva'nın suyu gibi içimizden çekilene
Yakub'un sabrında yol gizliydi Mısır'a
Bileceğim
Kadınları da ilk ben gördüm
Gözler oyulmasın diye doğrandı parmaklar
Züleyha aklansın diye

Ben Bünyamin
Kıtlık geldi ve etimi kemirdim
Yedi başakta yedi iştiha
Yedi semiz düvenin arıkta gözü
İşte bu Yusuf'un sözü
Behey Koca Yakub gamlanma
Son boncuktur diziliyor tesbihe
Buğday zamanıdır vuslat
Kıtlık ödüldür

Ben Bünyamin
Zorlu bir pazarlığa gidiyorum
Önümde örselenmiş vicdanlar
Ekmek için ve Yusuf kokan bir gömlek için
Sirkat yüklenecek sırtıma
Sarayın altın kasesi konuşmayacak
Alıkonacak kalbim mutantan mezarlıkta
Sonra kardeş olduğumu bileceğim
Yakub'a gözaçıcı bir haber gidecek
Şahid olacağım Yusuf'a
On bir yıldız ve ay ve güneş beraber gidecek

Ben Bünyamin
Zorlu bir pazarlığa gidiyorum