Bunu Hak Etmedim!
Yeter!
Ben sustum, sen sustun, dünya sustu…
Ama içimdeki bu acı susmadı!
Ben seni severken içimi parça parça verdim,
Sen gidişinle her şeyi bıçak gibi kestin!
Ne eksikti bende?
Ne fazlaydı da ürküttü seni?
Ben sadece sevdim…
Sadece seninle bir hayat kurmak istedim.
Çok mu geldi?
Bunu hak etmedim!
Ne gözyaşımı,
Ne gece yarısı uyanıp yokluğuna ağladığım uykularımı,
Ne de sustukça içime çöken o lanetli karanlığı!
Sen yokken nefes aldım sanıyorsam da,
Hayır…
Ben her gün biraz daha gömüldüm hayaline.
Ve sen…
Bir kez bile ardına bakmadan yürüyüp gittin!
Kim taşıdı seni içinden sökerek?
Kim unuttu bir çırpıda o sözleri?
Ben mi çok inandım sana,
Yoksa sen mi hiç olmadın bana?
Söylesene!
Bir insan bu kadar kolay silinir mi?
Yoksa baştan beri ben,
Kendi hayalimde mi sevdim seni?
Artık korkmuyorum.
Adını anmak da canımı acıtmaz,
Çünkü içimde sana ait ne varsa
Artık küle döndü.
Ama bil şunu:
Ben sevdim!
Ve sen,
O sevgiyi hiçe sayarak yitirdin beni!
Şiir Hamit Atay 22.12.1984
Kayıt Tarihi : 29.7.2025 07:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!